ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΨΥΧΗ, BLOG ΧΩΡΙΣ ΣΩΨΥΧΑ. ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΕΔΩ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΓΝΩΜΕΣ/ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ SOUL. INTERACTION ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ;

Wednesday, March 21, 2007

Ταυτότητα; Ευχαριστώ, δε θα πάρω!


Εξοπλίστηκα με όση υπομονή είχα και το αποφάσισα: Θα βγάλω καινούργια ταυτότητα! Μου το είχε πει η μαμά μου: «Να αποφεύγεις το ελληνικό δημόσιο όσο μπορείς!». Αλλά τη θεώρησα υπερβολική κι έτσι ξεκίνησα για να συλλέξω τα χαρτιά που χρειάζονται. Δεν ήταν πολλά: Πιστοποιητικό γέννησης, μία εβδομάδα αναμονή και φωτογραφίες, σε δύο ώρες μόνο! Έτσι, νόμιζα ότι το δύσκολο μέρος τέλειωσε, ενώ στην πραγματικότητα μόλις άρχιζε…
09.30: Κατευθύνομαι προς το τμήμα, όπου συναντώ τον φρουρό... Ύφος χιλίων καρδιναλίων, αντίχειρας στην τσέπη, στραβό, ειρωνικό χαμόγελο, φραπεδιά και το ύφος της εξουσίας! Προσπαθώ να παραβλέψω όλα τα προηγούμενα και τον πληροφορώ ότι ήρθα να βγάλω ταυτότητα. Η απάντησή του ήταν πως «δε γίνεται», συνοδευόμενη από το ειρωνικό του γέλιο, φυσικά! Παρόλο που ρώτησα τρεις φορές πώς μπορώ να βγάλω ταυτότητα, ποια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω κτλ, φαίνεται πως ο εν λόγω μπάτσος είχε όρεξη για κουβεντούλα και καμάκι και επ’ ουδενί για εξυπηρέτηση. Έφυγα απογοητευμένη και ρώτησα γνωστούς και φίλους τι πρέπει να κάνω.
Η διαδικασία είναι «απλή», όπως ταιριάζει άλλωστε στο ελληνικό κράτος: Πας στο τμήμα κατά τις 12.00-01.00 (ναι, ναι, το βράδυ), παίρνεις ένα χαρτί και ξεκινάς τη «λίστα». Έπειτα τη φυλάς ως κόρη οφθαλμού μέχρι τις 08.00-08.30 το πρωί ή όποτε αποφασίσουν οι υπάλληλοι να σε καλέσουν. Ο καθένας που έρχεται συμπληρώνει το όνομά του στη λίστα. Αν φύγεις, το όνομά σου πάει στο τέλος της λίστας, που σημαίνει... δεν έχει ταυτότητα! Τι νόμιζες; Ότι θα κοιμηθείς, μικρέ, ταλαίπωρε πολίτη; Και συνεχίζει... Κάθε μέρα παίρνουν τους πρώτους έξι της λίστας και οι υπόλοιποι θα πρέπει να ξαναπεριμένουν κάποιο από τα προσεχή βράδια. Οι υπόλοιποι που εξυπηρετούνται ανά μέρα είναι όσοι κλείσανε ραντεβού πριν το 2007 και το τελευταίο ραντεβού, όπως μας ενημέρωσαν τα όργανα της τάξης, είναι στις 27 Απριλίου(!).
Όπως προείπα όμως, είχα εξοπλιστεί με όση υπομονή είχα, οπότε και πήγα στις 12.30 (το βράδυ πάντα) στο τμήμα και άρχισα τη λίστα. Σκέφτηκα πως θα χάσω μεν ένα βράδυ, αλλά τουλάχιστον θα μπορώ να φύγω εκτός συνόρων της χώρας με την καινούργια μου ταυτότητα.
Η εμπειρία στο τμήμα ήταν ανεπανάληπτη, δεν έχω παράπονο! Παρόλο που αυτή η ιστορία γίνεται κάθε βράδυ, υπήρχε ΜΙΑ ολόκληρη καρέκλα για να κάτσουμε και οι 40 περίπου που περιμέναμε. Και φυσικά πολύ κρύο, υγρασία, ταλαιπωρία. 40 πολίτες που ήθελαν να βγάλουν ταυτότητα! Άλλοι είχαν πάρει άδεια από τη δουλειά τους, άλλοι γκρίνιαζαν για το παρακράτος, τα... ύποπτα ραντεβού, τη γραφειοκρατία και γενικότερα για όσα μπορεί να γκρινιάξει ο μέσος έλληνας πολίτης. Φρίκη δηλαδή! Περισσότερο λυπήθηκα μια κυρία που της είχαν κλέψει την τσάντα τον περασμένο Μάιο και ακόμα δεν είχε καταφέρει να βγάλει καινούργια ταυτότητα. Φταίει, ίσως, που δεν ήξερε κάποιον στο τμήμα...
8.30: Μας καλούν, επιτέλους, πάνω στο γραφείο. Μεγάλη ανακούφιση: ζέστη, άνεση... Μεγαλείο! Ήμουν, πλέον, τόσο κοντά στην πολυπόθητη ταυτότητα, καθότι ό,τι και να γινόταν ήμουν ΠΡΩΤΗ στη λίστα! Άραγε... Ο,ΤΙ και να γινόταν;
08.45: Ο υπάλληλος, που όλοι περιμέναμε, βγαίνει και ανακοινώνει: «Από σήμερα το σύστημα άλλαξε, θα γίνονται όλες οι διαδικασίες με ραντεβού». Μεγάλη απογοήτευση για ακόμα μια φορά... Μπαίνω, πρώτη, για να κλείσω ραντεβού και η υπάλληλος με ενημερώνει πως η ταυτότητά μου χρειάζεται ακύρωση, συνεπώς θα πρέπει να ξαναπάω, να με δεχτούν -βάσει λίστας πάντα-, να γίνει η ακύρωση και τότε να κλείσουμε ραντεβού. Το κοντινότερο ραντεβού είναι τον Μάιο. Βέβαια, συμπλήρωσε, δε χρειάζεται να βγάλω καινούργια ταυτότητα, καθότι μπορώ να ταξιδέψω παντού με την παλιά μου [!?!?!?!] και, σε περίπτωση που παρουσιαστεί πρόβλημα, η διαδικασία είναι πάλι «απλή»: καλείς τον Έλληνα πρόξενο (ο οποίος φαντάζομαι κάτι τέτοια περιμένει να γεμίσει τη μέρα του) και επιβεβαιώνει τα στοιχεία σου, η ελληνική άλλωστε είναι επίσημη γλώσσα της ευρωπαϊκής ένωσης και οι υπόλοιπες χώρες οφείλουν να την αναγνωρίζουν...
Και... τελευταίο και καλύτερο; Η ατάκα: «Ούτως ή άλλως, οι ταυτότητες θα αλλάξουν του χρόνου, κοπελιά!».
Έφυγα με το ηθικό στον πάτο και την παλιά μου ταυτότητα. Ήταν και μια άλλη κοπέλα εκεί, που περίμενε από τις 07.00. Τη συνάντησα δύο μέρες μετά και μου είπε ότι η ταυτότητά της θα είναι έτοιμη σε τρεις μέρες! Είναι απλό! Τελικά... ήξερε κάποιον στο τμήμα ;)
Κατερίνα Στεργιανοπούλου

Monday, March 12, 2007